''ΟΡΘΙΟΙ η ΟΡΘΟΥΜΕΝΟΙ'';;;;;;;;

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και ο ρόλος τους στη σημερινή κοινωνία (άρθρο του Μ. Πλωρίτη)

«Ο αληθινός πνευματικός άνθρωπος όχι μόνο στοχάζεται για τον εαυτό του και τους άλλους μα και δρα για τους άλλους»


     Πνευματικός άνθρωπος, που πιστεύει πως είναι «επαρκής καθ’ εαυτόν», είναι στείρος εγωιστής και άγονος ομφαλοσκόπος. 

Ο αληθινός πνευματικός άνθρωπος όχι μόνο στοχάζεται για τον εαυτό του και τους άλλους, μα και κάτι περισσότερο: δρα για τους άλλους. Όσο σοφός, όσο «ευλογημένος» κι αν είναι, άμα παραμένει αδρανής, καταντά άχρηστος.

  Και το χρέος αυτό του πνευματικού ανθρώπου γίνεται πολλαπλάσιο σε ώρες κρίσης – κρίσης ιδεών, αρχών, θεσμών, δικαιωμάτων. 

Τότε, προπάντων, έχει καθήκον ο πνευματικός άνθρωπος να δράσει, να μιλήσει, ν’ αγωνιστεί, για να υπερασπίσει τα «παλλάδια» τα δικά του και της κοινωνίας, για να φωτίσει τους αφώτιστους να νικήσει τους νωθρούς, να γαλβανίσει τους ενθουσιώδεις, να ξεσκεπάσει τους καπήλους, να καταγγείλει τους επιτήδειους. Τότε, όταν απειλείται η ελεύθερη σκέψη, ο ελεύθερος λόγος, δηλαδή, η ίδια η υπόσταση του πνευματικού και κάθε ανθρώπου, θα δείξει ο πνευματικός άνθρωπος αν «τηρεί» πραγματικά την «πίστη» που επαγγέλλεται. Σωπαίνοντας από αυταρέσκεια, δειλία ή καιροσκοπία, όχι μόνο προδίνεται αλλά και προδίνει. «Αδικεί πολλάκις ου μόνον ο ποιών τι, αλλά και ο μη ποιών», λέει ο Μάρκος Αυρήλιος. Και ο πνευματικός άνθρωπος που σωπαίνει στις κρίσιμες ώρες αδικεί όχι μόνο τους άλλους μα, σε τελευταία ανάλυση, και τον ίδιον τον εαυτό του. 

Γιατί, κλείνοντας τα μάτια του στο εξανδραποδισμό των γύρω του, θα τ’ ανοίξει μια μέρα και θα δει πως έχει γίνει ανδράποδο και ο ίδιος.



     Σε τέτοιες ώρες κρίσης δείχνει ο πνευματικός άνθρωπος αν είναι οδηγός ή οδηγούμενος, «όρθιος ή ορθούμενος», αν στέκεται όρθιος μόνος του ή τον στήνουν όρθιο οι άλλοι. Αλλά πνευματικός άνθρωπος που δέχεται το ρόλο του ουραγού της αγέλης, που παραδέχεται να «πειθαρχεί» σε κατάσταση ανδρείκελου, που απαρνιέται το σπουδαιότερο κι ευγενικότερο μέρος της αποστολής του, παύει να είναι πνευματικός ηγέτης [...]. Μ. Πλωρίτης


και άλλο πληροφοριακό υλικό για τους πνευματικούς ανθρώπους και τους διανοούμενους με ΚΛΙΚ εδώ

Ανοιχτή Επιστολή της Δανάης Παναγιωτοπούλου στο Διονύση Σαββόπουλο

Ανοιχτή επιστολή στο Διονύση Σαββόπουλο ή μάλλον σε αυτούς που κατά δήλωσή του, τον έχουν δωροδοκήσει, και εξακολουθούν (υποθέτω εγώ) να τον δωροδοκούν.




Είναι αλήθεια ότι ο Διονύσης Σαββόπουλους βρήκε την ταυτότητά του στο ρόλο του παραμυθά. Παλιότερα κρατούσε για τον εαυτό του το ρόλο του κεντρικού ήρωα, τώρα όμως κύλησε ο τέντζερης και βρήκε αυτόν για καπάκι στο ρόλο του αφηγητή. Για να γίνει ο χρόνος καινούριος, για να γίνουμε, δηλαδή, εργατικά χρυσόψαρα. Στο πλαίσιο προώθησης των παραστάσεών που θα κάνει στο Ακροπόλ, μετά τη μεγάλη επιτυχία στο Μέγαρο Μουσικής, εμφανίστηκε ως άλλος Πάγκαλος σε πιο φιλική για το χρήστη συσκευασία για να μας πει ότι δωροδοκηθήκαμε από του πολιτικούς, και το πρόβλημα είναι ότι τα χρήματα με τα οποία όλοι δωροδοκηθήκαμε ήταν δυστυχώς δανεικά και τώρα πρέπει να τα βρούμε και να τα δώσουμε πίσω. 

Ωραία. Επειδή, λοιπόν, ο κύριος Σαββόπουλος γνωρίζει ότι η έννοια της συλλογικής ευθύνης ήταν ένα από τα καλύτερα εργαλεία των ναζί και δεν μπορεί να μπαίνει στο στόμα ενός καλλιτέχνη, ας ξεκινήσει το θεάρεστο και πατριωτικό του έργο βρίσκοντας και επιστρέφοντας όσα χρήματα πήρε από το Υπουργείο Αμύνης για να κάνει περιοδεία  στα στρατόπεδα και γενικά όσα χρήματα χρειάστηκε η καθεστηκυία τάξη για να τον εξαγοράσει (για να πάψει, δηλαδή, να κάνει αυτό για το οποίο ο κόσμος τον έβαλε στα σπίτια του και στην καρδιά του) και ας τα επιστρέψει στο κράτος. Επίσης, αν γνωρίζει συναδέλφους του ή άλλους που έλαβαν τέτοιου είδους πεσκέσια να τους καταγγείλει δημόσια και να τους παροτρύνει να κάνουν το ίδιο. Γιατί ως γνήσιοι Έλληνες, οι πέντε νταβατζήδες που – κατά δήλωση του Κ. Καραμανλή junior – κυβερνάνε την Ελλάδα, συνηθίζουν να χορηγούν καλλιτεχνικά δρώμενα, είναι κάτι που ενδείκνυται ως μέθοδος ξεπλύματος χρημάτων και συνειδήσεων.

Κατά τα άλλα, όταν μιλάμε για τον ανώνυμο κόσμο, η λέξη δωροδοκία είναι ευφημισμός και εν τέλει ανακριβής για να περιγράψει τον τρόπο που διοίκησε το σύστημα του ΠαΣοΚ. Η λέξη εκβιασμός ταιριάζει καλύτερα. Κοιτάζοντας τα πράγματα από την απόσταση της επόμενης μέρας που πρέπει να παραδεχτούμε ότι ξημέρωσε, η πράσινη κάρτα του κόμματος από πολύ νωρίς κατέληξε να αποτελεί δήλωση πίστης ότι ο βασιλιάς δεν είναι γυμνός – στα καθ’ ημάς ότι ο βασιλιάς εξακολουθεί να σοσιαλίζεται – υπό την απειλή μιας πανταχού παρούσας λερναίας γραφειοκρατίας ικανής και πρόθυμης να σου κόψει τα πόδια και να σε κρατήσει για κατοικίδιο.

Η ιστορία αυτού του τόπου είναι ακόμα νωπή και δεν υπάρχει εμπεριστατωμένη καταγραφή. Ερίζουμε ακόμα για το 1821, τι να πούμε για τα πιο πρόσφατα. Κυκλοφορεί, όμως, προφορικά, και στην Ελλάδα, ευτυχώς, όλοι μιλάνε. Έχω συγκινηθεί και έχω διδαχτεί από τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου. Την επιστολή αυτή όμως, θα την κλείσω με έναν στίχο του Γιάννη Νεγρεπόντη. Δε θα περάσει ο φασισμός. 

Δανάη Παναγιωτοπούλου 

20/02/2011

Ο Διονύσης Σαββόπουλος στον Ant1 (Ant1 Web TV) 

Βγάζω το καπέλο για άλλη μια φορά στην ξεχωριστή και ιδιαίτερη αυτή δημιουργό και ερμηνεύτρια. Όχι μόνο για το ταλέντο της, αλλά και για το θάρρος να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Μπράβο Δανάη!

Εμείς αφιερώνουμε στο Σαββόπουλο, για άλλη μια φορά, το τραγούδι που έγραψε ο Τάσος Σαμαρτζής και ο Νότης Μαυρουδής το 1993 στο δίσκο "Τοπίο Μυστικό", την περίφημη "Ωδή στο Διονύση" με την ερμηνεία του Θανάση Γκαϊφύλλια : http://www.youtube.com/watch?v=gpEts_bLRjQ

Λοιπόν μολύβι και χαρτί
θα πω για κάποιον που φορεί
τα ίδια στρογγυλά γυαλιά με κάθε βλέμμα,
κι αν κάτι έχουμε κοινό
είναι που ξέρουμε κι οι δυο
πως τούτη η χώρα ζει μονάχα μ' ένα ψέμα...

Είναι γλυκός και γραφικός
αυθόρμητος γι' αυτό τρωτός
κυρίως τώρα στην πολιτική του όψη,
αθώος πάντα εκ γενετής
μα και με τύψεις ενοχής
αυτές που χρόνια προσπαθεί να μας φορτώσει...

Θυμάμαι τότε ήταν 'κει
μέσα στου κόσμου τη βουή
σε μια διαδήλωση που ανάβει στην πλατεία,
μα τώρα αλλάξαν οι καιροί
κι από τ' αερόστατο θωρεί
μια κοντοπόδαρη φυλή τόσο γελοία...

Ντέρμπι-φωτιά της Κυριακής
κρίσιμο ματς της Εθνικής
στο ενενήντα του αιώνα... αγωνία,
και στην κερκίδα που ξεσπά
αυτός εκεί μπροστά-μπροστά
σαν χουλιγκάνος: θρύλος του η ορθοδοξία...

Δε γράφει πια για να δειχτεί
μα πρέπει κάπου να πιαστεί
και περισσότερο να πείσει τον εαυτό του,
πως έχει δίκιο ν' αντιδρά
σαν τον τυφλό που στη φωτιά
πετάει για πάντα,σαν σκυλί, το παρελθόν του...

Το δικαστήριο είν’ εδώ
μες στης παρέας το κενό
στην παραλία που μας βρίσκει πια τυχαία,
σαν ξυρισμένος ναυαγός
αργός ταχυδακτυλουργός
που χρόνια ψάχνει για μια γυάλινη σημαία...

Για να κοιτάζει κι από 'κει
και να μιλάει για Κοεμτζή
για το στρατό, τους χούλιγκανς και τα πρεζόνια,
όσα δε γνώρισε ποτέ
κλεισμένος σ' ένα ρετιρέ
σε μια αγκαλιά, έξω βροχή, και φύγαν χρόνια...

Από ένα όνειρο παιδιού
σε μία κρίση ρεαλισμού
έτσι αναδύεται απ' της ψυχής τα βάθη,
μα εμείς εκεί, τέχνη παλιά
κάθε ανάσα και βουτιά
όχι - δεν κάναμε λοιπόν τα ίδια λάθη...

Λες να 'χει ακόμα στο γκαράζ
το όνειρό του τυρκουάζ
που όλοι θέλουμε μια βόλτα να μας πάει,
παλιό αμάξι με φτερά
μοντέλο του εξήντα-επτά
κι ας έχει τώρα μηχανή που δεν τραβάει...

Από του μέλλοντος το ροκ
ως το γαλάζιο του μπαρόκ
ουράνιο σώμα που έχει χάσει την τροχιά του,
κι από τον έρωτα στο σεξ
απ' το Ροντέο ως το Ρεξ
είν’ η παράσταση του γύρου του θανάτου...

Πάνω σε μαύρο φορτηγό
μια εκδρομή χωρίς σκοπό
όλοι μαζί έχουμε χρόνια ξεκινήσει,
μα στης στροφής τη μοναξιά
κουνάει το χέρι – είν’ αργά
δεν έχει θέση... «Γεια χαρά σου Διονύση...».

ΣΧΟΛΙΟ.  Η   Επιστολη   που  ''θυμωσε'' τον   'νιονιο'   .............Αληθεια   θυμαται  κανεις  τον  ΗΡΩΑ  ΤΟΥ ΣΠΑΘΑΡΗ;;;

Γεια   ,αντε  να κουνησουμε   και κανα  μαντυλι!!!!!!!!!   Βεβαια   υπαρχει   και  παρεα.......στην   ''ΟΜΟΡΦΗ   ΧΩΡΑ'' ενας   ενας.

O ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ PRESS-GR...

 Ο  ΝΙΟΝΙΟΣ   και  τα  ''ΝΙΑΝΙΑ''  του.

''κατα    ΣΤΡΟΣ   ΚΑΝ'''

 Τετάρτη, 2 Μαρτίου 2011

Από τον Διονύση Σαββόπουλο

Με υπόδειξη φίλων διάβασα xθες στην PRESS-GR/ΔΗΜΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ όπως αυτοαποκαλείται, επιστολή ανάλογης έπαρσης και φιλαρέσκειας, από την άγνωστη σε ‘μενα - κι ούτε θέλω να τη μάθω - Δανάη Παναγιωτοπούλου κι αναγούλιασα.
Μολονότι κοντεύω πια τα εβδομήντα, μετά κόπου συγκρατώ τα νεύρα μου απέναντι σε ελεεινές και κατάφορα άδικες επιθέσεις και δεν θα ‘πρεπε να απαντήσω καν. Όμως η συκοφαντική επιστολή τής ας πούμε κυρίας Δανάης, εμπίπτει στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα.
Ανάγκη να βάλω ένα - δυο πραγματάκια στη θέση τους.
Όταν είπα στη Μαρία Χούκλη ότι «μας δωροδοκούσαν» χρησιμοποίησα τον πληθυντικό για να συμβάλλω, αλληλέγγυος, στην αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία μας. Δεν έχω πάρει ποτέ ούτε δραχμή απ’ το Υπουργείο Αμύνης όπως ψευδέστατα ισχυρίστηκαν οι συκοφάντες μου . Και ενώ είχα φυσικά, δικαίωμα αμοιβής, έπαιξα δωρεάν για τους φαντάρους τότε, ακριβώς για να μη μπερδευτώ με τα σκατά, πράμα που εντέλει δεν απέφυγα, διότι ξεσήκωσαν σαχλό θόρυβο οι κιτρινιάρες εφημερίδες εκείνης της εποχής, ότι δήθεν τα πήρα.
Επενέβει ο εισαγγελέας, «έσκαψε» επί μήνες και εντέλει με αθώωσε, πανηγυρικά μπορώ να πω, αφού το ανακοίνωσαν όλα τα ραδιόφωνα. Φαίνεται ότι μερικοί υποανάπτυκτοι έκαναν πως δεν...
 άκουσαν.
Γράφει επίσης αυτή η Παναγιωτοπούλου, ότι «με εξαγόρασε η καθεστηκυία τάξη».
Τον κακό της τον καιρό.
Σαράντα έξι χρόνια δε ζήτησα ποτέ καμία επιδότηση από κανένα υπουργείο. Σιχαίνομαι τους κρατικοδίαιτους καλλιτέχνες. Μελαγχολώ με την επιχορηγούμενη τέχνη.
Τραγουδούσα πάντοτε όπως αισθανόμουν και όπως σκεπτόμουν, ανεξάρτητα απ’ το όποιο προσωπικό κόστος, όχι επειδή είμαι τάχα ανώτερος, αλλά επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς τη δουλειά μου. Σαράντα έξι χρόνια τώρα, παρ’ όλα τα φριχτά μου ελαττώματα και τις αδυναμίες, ήρθα σε σύγκρουση όταν χρειάστηκε, όχι μόνο με τη Χούντα αλλά και με τις λογοκρισίες των κομματικών γραφείων και με περισπούδαστους δημοσιογράφους, κάποιες φορές μάλιστα και με το ίδιο το αξιότιμο κοινό.

Ξέρετε άραγε πολλούς που να διακινδύνευσαν τέτοια πράγματα για την ελευθερία της έκφρασής τους;

][  Ελα  ρε, πλακα  κανεις...................................απλως  απολαμβαναν   τις  χαρες  των  'παιδικων κατασκηνωσεων' ]

Αν ήθελα να ‘μαι το «καλό παιδί» και να τραγουδώ μόνο ότι «συμφέρει», σιγά το δύσκολο, θα με αποθεώνατε ανοήτως ακόμη· και όλοι θα ‘μασταν ευχαριστημένοι και ηλίθιοι.
Στην κρίση που περνάμε, κανείς δεν έχει δικαίωμα να λέει ότι η κρίση δεν τον αφορά και ότι ως συνήθως φταίνε μόνο και πάλι οι άλλοι. Διότι αυτός που δεν έκοψε απόδειξη κι αυτός με το αυθαίρετο κι αυτός που «έσπρωξε» για να διοριστεί το παιδί του, ενθαρρυνθήκανε εντέλει να συνδιαμορφώσουν λιγουλάκι κι αυτοί, την κόλαση που ζούμε τώρα.
Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι συμφωνώ με το «μαζί τα φάγαμε», διότι η ευθύνη ανήκει σ’ αυτόν που είχε την δυνατότητα της πρόβλεψης. Κι ενώ την είχε, την παραμέρισε, μα από αδυναμία χαρακτήρος; Μα από κυνισμό; Μα από ιδιοτέλεια; Αδιάφορο.
Όταν η τράπεζα τραβούσε τον κόσμο απ’ το μανίκι να του δώσει δάνεια που δεν εξοφλούνται, δεν έφταιγε ο ανθρωπάκος που πήρε το δανειάκι· έφταιγε η τράπεζα. Όταν βούλιαζαν οι ΔΕΚΟ δεν έφταιγε ο υπάλληλος· έφταιγαν οι κυβερνήσεις και οι εργατοπατέρες. Όταν κάποιος αγρότης αγόραζε Καγιέν ή τα ‘τρωγε με τις Ρωσίδες, δεν έφταιγε ο αγρότης· έφταιγαν οι μαφίες που μοίραζαν τις επιδοτήσεις για τη μίζα τους.
Και για τις πελατειακές σχέσεις των κομμάτων εξουσίας χρόνια τώρα, δεν έφταιγε βέβαια ο ψηφοφόρος αλλά εκείνοι οι πολιτικοί που τον κηδεμόνευαν.
Αυτά εννοούσα όταν έλεγα «μας δωροδοκούσαν». Το ρήμα μπορεί να μην είναι ακριβές για όλες τις επιμέρους περιπτώσεις, διότι μιλώ πάντα σαν καλλιτέχνης και το είπα συμβολικά. Όλοι το καταλαβαίνουν αυτό, εκτός από μερικούς πνευματικούς κάφρους.[ ονοματα  μαστορααααααααα]
Αν και είμαι βέβαιος, ότι κι αυτοί το καταλαβαίνουν αλλά βρήκαν την ευκαιρία να εφαρμόσουν πάλι την ναζιστική συνταγή του Γκαίμπελς: «Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, όλο και κάτι μένει».
Μ’ αυτόν τον συγκεκριμένο φασισμό να δούμε τί μέλλει γενέσθαι.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαφωνεί με το περιεχόμενο των τραγουδιών μου ή των συνεντεύξεών μου. Αυτό δεν του δίνει το δικαίωμα να διαδίδει συκοφαντικά ότι τάχα η έκφρασή μου δεν είναι πράξη ελεύθερης βούλησης αλλά εξαγορασμένης συνείδησης.
 [ δηλαδη  απαγορευεται  να εχουμε  αποψη;;;;;;]
Κι όποιος το διαδίδει ενώ ξέρει ότι είναι ψέμα, είναι ή φασίστας ή επηρμένο τσογλάνι.

78 Σχόλια:

Περασαν 17 Χρονια

7  ΜΑΡΤΙΟΥ   1994---2011

Που κρυβεται η ''Διανοηση'';;;;;;;;;;

Τετάρτη, Φεβρουάριος 06, 2008

Σιωπηρή διαμαρτυρία

Στο δρόμο για τον πολιτισμό

«Οταν ο πολιτισμός γίνεται εμπόρευμα, η διαπλοκή γίνεται κανόνας». Με το σύνθημα αυτό γραμμένο σε πανό, πορεύθηκαν σιωπηρά χθες το μεσημέρι προς το υπουργείο Πολιτισμού πνευματικοί άνθρωποι και καλλιτέχνες από όλους τους κλάδους (θέατρο, μουσική, κινηματογράφο, εικαστικά, ποίηση και πεζογραφία).

.

Ηταν μια εντυπωσιακή συγκέντρωση προσωπικοτήτων που σπάνια μπορεί να δει κανείς στο δρόμο, σε διαδήλωση. 

Πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τη ζοφερή ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί στο πανελλήνιο για τον πολιτισμό εξαιτίας του σκανδάλου Ζαχόπουλου. 

Ανάμεσά τους ήταν οι: 

Αλκη Ζέη, Μάγια Λυμπεροπούλου, Μάνος Ελευθερίου, Δημήτρης Καταλειφός, Εύα Κοταμανίδου, Αντώνης Αντύπας, Ελένη Καραΐνδρου, Γιώργος Βότσης, Ρέα Γαλανάκη, Θανάσης Παπαγεωργίου, Θοδωρής Γκόνης, Μάρω Δούκα, Μαριέττα Ριάλδη, Νότης Μαυρουδής, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Μπέττυ Αρβανίτη, Ανέστης Βλάχος, Μανώλης Φάμελλος, Πάνος Σκουρολιάκος, Ιωάννα Καρυστιάνη, Δημήτρης Τσακνής, Στέλιος Μάινας, Αθηνά Παπαδάκη, Ρήγας Αξελός, Χριστόφορος Λιοντάκης, Κίττυ Αρσένη, Νίκος Τουλιάτος κ.ά.

Ξεκίνησαν από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου είχαν προηγουμένως συγκεντρωθεί, με επικεφαλής τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Περικλή Κοροβέση, Τάσο Κουράκη, Ν. Τσούκαλη και Αννα Φιλίνη, οι οποίοι είχαν αναλάβει και την πρωτοβουλία της πολιτισμένης αυτής διαμαρτυρίας. Οταν έφτασαν έξω από το υπουργείο, τους περίμεναν παρατεταγμένοι με πλήρη εξάρτυση (κράνη, ασπίδες, κλομπ) άνδρες των ΜΑΤ. 

Η Μαριέττα Ριάλδη απευθυνόμενη στον επικεφαλής αξιωματικό είπε: «Μήπως έπρεπε να μας υποδεχθεί ο υπουργός αντί για τα ΜΑΤ;».
.

.

.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/02/2008

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Απο   την   εναρξη   του  ανασκολοπισμου  της  ζωης  μας, την  πληρη  ασεβεια  προς  την  Ελευθερια   των  Πολιτων, την  επαναληψη   του   ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ  και  ΔΙΑΤΑΖΟΥΜΕ  ,την  Καταρευση     καθε   εννοιας    Δημοκρατιας,  [ μεθοδευεται  και  εκτροπη  του  Συνταγματος, 'ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ'  την   βαπτισαν ηδη ], μια   ερωτηση  --απορια-  εχει  φωλιασει  στο  μυαλο μου.
---Που   βρισκεται   ο  Πνευματικος  κοσμος της  Ελλαδας;;; Που   εγκαταβιει  η   Ελληνικη  Διανοση;;;;;;;
Κατ΄ επεκταση   που  βρισκεται  η  ΔΙΑΝΟΗΣΗ  στην  Ευρωπη;;;;;;;;Μια   Ευρωπη  που  μοιαζει   πως  υπεστει   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ  ΣΤΕΊΡΩΣΗ!!!!!
Εν  πασει  περιπτώσει   για  την  Ελλαδα , μιλαμε;!!!!!
Ανοιξα  λοιπον  κατι  κιτρινα  χαρτια  [ μεγαλη  διαστροφη   την  εποχη  του  ΙΝΤΕΡΝΕΤ  και  της  Σχετικοτητας  του  Χωρου  -Χρονου-]  και  βρηκα  το  παραπανω.
Διαβαζοντας   προσεκτικα  θα  διαπιστωσει  καποιος   πως  πλην  ελαχιστων  [ δυο -τρια  ατομα  ]  το σωμα  των  διαδηλωτων   -πνευματικων  ανθρωπων-  συγκεντρωνει   ατομα  με  μια καποια  ηλικια!!!
Ο  χωρος  της  Μουσικης   [ νεα   γενια  ] λαμπει  δια  της  απουσιας  του, με εξαιρεση  τον  εξαιρετο  καλλιτεχνη  ΦΑΜΕΛΟ.!!!!!!!!!!
Που  βρισκονται  λοιπον   οι    αυταρεσκοι  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ  ΒΕΡΜΠΑΛΙΣΤΕΣ   ΤΗΣ  ΕΙΚΟΝΑΣ  ΚΑΙ  ΤΗΣ  ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;;;;;
Που   βρισκονται   οι  δηθεν   ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ   '60ρηδες  ;;;;;;;Που  βρισκονται  οι  ΠΛΑΣΤΙΚΟΙ  '40ρηδες;;;;;;με  αποψη  επι παντως  επιστητου...........;;;;;;
Μια   και μονη  απαντηση   διαθετω!!!!
Οσους   'ΔΗΘΕΝ'  θυμομαστε  ............βρισκονται  πλεον   με τον εναν η αλλο τροπο  εντος  του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ...........
Ο  Τοπος   αυτος   εχει  γινει  πτωχος   πλεον  σε  διανοηση,  καθως  οι  νεωτεροι   που  διεκδικουν  τον   'χαρακτηρισμο'   διαθετουν   ελαχιστο  πνευματικο  υποβαθρο,     μοναδικο  μελημα  τους  η   ΔΙΑΚΡΙΣΗ   μεσω   αλογιστης  παραγωγη ς [,στις  περισσοτερες  των  περιπτωσεων  σκουπιδιων ] εργου   για τις  ΒΙΤΡΙΝΕΣ  των  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ  και  ΠΑΣΧΑ...................

Σ'  ολους   αυτους   τους   'δηθεν' 

..................

''Χωρις  την  ανισοτητα/ πως  θαταν  δικαιοσυνη,/

χωρις  τον   Αγ, πολεμο/ πως  θα  ταν  καλοσυνη!/

Φρονιμα  και  ταχτικα/ παω  με  κεινον   που νικα''

Απο  τον  'ΚΑΛΟ  ΛΑΟ''  του  Κ.Βαρναλη