Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Δημος Μουτσης


Την απόφαση να συμμετέχω γράφοντας σ΄αυτό το site[aixmi.grs] την πήρα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να δηλώσω πως μερικοί άνθρωποι φαινομενικά αποτραβηγμένοι (κι εγώ ανάμεσά τους), δεν το κάνουν γιατί όντως δεν έχουν τί να πουν ή γιατί δεν βλέπουν τί συμβαίνει, αλλά για να αποφύγουν το ανακάτεμά τους μ’ αυτή τη σημερινή βασιλεύουσα πλέον υποκουλτούρα, κι αυτή την επικρατούσα άποψή της να θεωρείται «γραφικός» κάθε σοβαρός άνθρωπος όταν τολμήσει να πει κάτι έξω απ’ τα καθιερωμένα του συρμού.
Έτσι λοιπόν σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ένας καλλιτέχνης -αλλά φαντάζομαι και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος- κατάντησε να κάνει τη δουλειά ενός «ανάπηρου», που φτιάχνει κομψοτεχνήματα μεν, αλλά κεκλεισμένων των θυρών, σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο, αφού έτσι και βγει, θα βρεθεί μπροστά σε ένα αλαλάζον κουφό ακροατήριο αφού θα λείπει ο νους, κι ως συνήθως… οι Μήδοι θα διαβούνε, για άλλη μια φορά.
Το μεγαλείο της ανθρώπινης  ανημπόριας που κάποτε χαρακτήριζε όλη την κλασσική τέχνη, μετατράπηκε στην ανάγκη «να κονομήσουμε όπως – όπως κάνα ευρουδάκι», κι οι μεγάλοι ευεργέτες του παρελθόντος μετατράπηκαν σε νεόπλουτους –πρώτο τραπέζι πίστα– να κολλάνε το τάληρο στο κούτελο του βιολιτζή και να τους παίρνει η τηλεόραση.
Εδώ, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα : Τί θα κάνει ένας δημιουργός, ένας ποιητής, ένας μουσικός… Θα γίνει δήμαρχος; Θα γίνει βουλευτής; Υπουργός; Διασκεδαστής γενικώς; Κι αν δεν το αντέχει ; Αν ντρέπεται; (Σπάνιο!) Τί θα κάνει; Τα γνωστά.  Θα παραμείνει ως έχει…
«Ταξιδιώτης του παντός  /μ’ ένα μεθυσμένο πιάνο/μια κιθάρα κι από πάνω/ τη γνώμη του καθενός» που θα τον ρωτάει: «Εσύ γιατί χάθηκες; « 
 Πραγματικά, ώρες και φορές αισθάνεσαι την επιτακτική ανάγκη να βγεις απ’ αυτή την κατάσταση γιατί το ξόδεμα είναι μεγάλο. Ύστερα πάλι, ξαναγυρίζεις μέσα σου και σκάβεις όλο και πιο βαθιά, δοκιμάζοντας τον εαυτό σου μπας και βγει κάτι. Αλλά δε βαριέσαι…


Κυριε, Μουτση.
Ζωγραφισαμε  τα ονειρα μας με τα χρωματα της μουσικης και των τραγουδιων, τοσο τα δικα σας οσο και των συγχρονων σας.
Κατεβηκαμε  στους  δρομους με λαβαρα τους  στιχους των ποιητων και την μουσικη 'σας'.
Και ξαφνικα ολοι εσεις οι ΄κιοτεψατε..............αρνηθηκαται να αντιπαρατεθητε με την υποκουλτουρα, αφηνοντας το εδαφος [ την ωρα που αρχιζε η εποχη της ΙΔΙΩΤΙΑΣ ] σε 'γιαλαντζη' εκφραστες ,δηθεν, συνεχιστες σας [ που αν εσεις δεν τους ανακαλυπτατε δεν θα υπηρχαν ποτε ]να εξαργηρωσουν  την  'δηθεν' κουλτουρα τους, με την χλιδη και την 'ΕΠΩΝΥΜΙΑ'.................
.Αληθεια  σας  ακολουθησαμε σ' αυτο....................μεγαλωσαμε  απολυτικα και αντικοινωνικα παιδια [ με την εννοια  -της ελλειψης του αισθηματος αλληλεγγυης-] απεμπολυσαμε  ιδανικα ξεπουλοντας τα ,στις ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ..........και τις ΔΑΝΕΙΚΕΣ  ΜΕΖΟΝΕΤΕΣ..........................παραχωρώντας στην ΕΛΙΤ του χρηματος ,και  τους  ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥΣ   την διαμορφωση   ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ   των  ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΙΣ.........και  του  ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ..................
Κυριε Μουτση ,ελατε να συναντηθουμε και παλι, ο ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ πολεμαει μονος του, ελατε να ενωσουμε τις  δυναμεις μας , ελατε να βγουμε και παλι στους δρομους..............  ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.........Δεν   σας  αναγνωριζουμε  το δικαιωμα  της  ΑΣΚΗΤΙΚΉΣ........οπως  και  σε  πολλους   ΑΛΛΟΥΣ   ., Ανοιξτε   τα  παραθυρα  σας , παραμεριστε  τις  βαριές  κουρτίνες  .......περπατηστε   στους   δρομους    ξαναγινεται   ΕΜΕΙΣ    ,,,,,,,,,,,και  τιποτε  δεν θα μεινει  οπως  ειναι

Δεν υπάρχουν σχόλια: